Daha onu ilk gördüğümde anlamıştım benim olacağını.. Başta renginden etkilendim.. Aslında bu tarz renkleri sevmem ama bu farklıydı... Herbir teli, başımı döndürmeye yetmişti.. Öyle harika ve parlak duruyordu ki! Benden başkası dokunamaz ve çalamazdı o gitarı! Ve artık, ona bir isim vermenin zamanı gelmişti...
Ancak işler düşündüğüm kadar da kolay olmadı.. Başta sıradan bir müşterigibi girip, istediğim gitarı söyleyecek, ücreti ödeyecek ve gitarıma kavuşmuş bir şekilde oradan ayrılacağımı düşünmüştüm. Ama hiçbir şey bu kadar kolay olmuyordu ki!
Biraz onun üzerinde vakit harcamak ve beni sevmesini sağlamam gerekiyordu..
Satıcı: İyi, siz gitarı istiyorsunuz da hanım efendi, acaba o sizi istiyor mu ?
Ben: Ha?
Satıcı: Hmm.. Nasıl desem..
Ben: Beyfendi artık şu gitarı alabilir miyim?
Satıcı: Şu mu? Çık çık çık. Daha baştan offsayt!
Ben: Off! O'nu almak için ne yapmam gerekiyor ?
Satıcı: Sizi sevmesi yeter! ;)
Müzik marketin en sakin köşesine oturdum ve gitarı elime aldım.. Hoş bir sıcaklığı vardı... Ve sevdiğim şarkıdan başlayarak, bir iki bi şeyler çaldım. Baktım gitar da memnun, bende! Nihayet satıcıda bu durumun farkına vardı da alabildim gitarımı.. Yoksa çok işim vardı!
Şimdi ismi "Larsuzra", alanı "elektro akustik", en sevdiği dal "bakış açısı" ve sahibinin ismi " TUNAKAN!"
Sevmek için, emek vermek ilk koşuldur.. Emek yoksa eğer sevgi beklemek, saygısızlık olur!
Gitarlarım ve ben, her daim mutluyuz.. Koşulsuz sevgi bizimkisi .. :)
' L A '
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder