30 Eylül 2011 Cuma

Gitme

"gitme..

geçmiş zaman olursun gidince

birkaç mısra kalırsın

geleceğin ucundan

geçmez kalbimin

bir şiire tamamlanırsın"

7 Eylül 2011 Çarşamba

Adımlar Yaklaştırıyor







Söylesene bir daha ne zaman tutacaksın ellerini? Sahi, bakacak mı bir başkasının gözleri gözlerine, onun baktığı gibi.. Kim daha çok merak edecek seni? Gece yarılarında nefesin kesildiğinde, kim hayallerinden sıyrılıp nefes olacak sana?
Çok zor olacak, biliyorsun. Herkes geçti diyecek, bir çoğu seni anlıyormuş gibi dilini ısırıp konuşacak. Geçmiş zamanı değil ama yine aynı şeyleri söyleyecek. Bir el omzuna dokunup, "geçecek" diyecek.. Ama sen bileceksin, geçmeyecek. Evet, tozlanacak üzeri çiziklerle dolacak bir zaman sonra. Ellerinden geçip gidecek sıcağı.
Korkacaksın sevmelerden. Adımların hep geri duracak. Sınırlar koyacaksın insanlarla arana, bir başka tene dokunmanın hayali bile içini yakacak. Yağmurların olacak. Kalbinde ufak birikintiler olup dibe vuracaklar.
Biliyor musun, zamanla ondan gelen bu acıyı da seveceksin. Yollar tükenecek, yıllar sonra. Eskiyecek belki, ama asla geçmeyecek.
Yalnız kalmaktan değil ama yalnız kaldığında onu düşünmekten korkacaksın.
Öyleyse bir gerçek daha sana, en çok da onunla geçtiğin yerlerde attığın adımlar acıtacak canını...


Ne vakit sonra rüyadan uyanacaksın. Buz gibi soğuk bir odada, ölümle kıyaslayacaksın ayrılığı. O zaman hangisi ağır basacak bilmiyorum ama adımların seni o soğuk odaya yaklaştıracak, bundan eminim...
Hayatının tek bir yanlışla avuçlarından akıp gittiğini hissettiğin o ana benziyor şimdi her şey. Aynı ana dönüşüyor ufak ufak sesler. Gözler, gökle yer arasında kayboluyor. Bakışlardan bahsetmiyorum bile... Yollar kesişmeyeli uzun zaman olmuş.
Bir keşke dilini yokluyor, akla göğüs gerip zamana karşı duruyorsun. Cebinde ucu yırtılmış, tamamı sararmış bir fotoğraf.. "Dolunay var!" diyorsun, büyük bir coşkuyla belki de. Kimse karşılamıyor hislerini, geç fark ediyorsun.
Ah yine aynı ses yükseliyor. Gece düşüyor şehre. Yollara yapraklar sonra, bedenlere ayrı ayrı acılar bir de. Ölüm kadar soğuk mu diye düşünüyorsun bir süre. Karar çok geç açıklanmıyor kalbinde. "Evet" diyor bir ses içinden yükselerek göğe doğru, "ayrılık ölüm kadar soğuk bu mevsimde.."