Yazdan beri ne çok şey değişti ömrümüzde,
ne çok şey azizim!
Ağaç altında kurulan sohbet masalarından,
İftara konuk bekleyen masalara,
Toplantı masasından, oyun masasına…
Bahardan bu yana,
ne çok şey değişti azizim!
Hep, en büyük değişimin, değişimin kendisi olduğunu çınladı kulaklarım…
Nice yıllar devirdik ağaç altında.
Onca düşen oldu, takılıp çalılara…
Ve hep bir aşk beslendi,
kalkınca öpülecek yaralarda…
Ve evet…
Nice aşk geçti ömrümden,
nice sevda türküsü yakıldı.
Ne çok şehri tanıdım bağrında.
Ve yine dönüşüm, bu topraklara oldu…
Ne çok şey değişti azizim,
çocukluğumdan bu yana!
Gelenler gideni aratmaya başladı, bir vakit sonra.
Ömrümde en çok aradığım sözleri,
Değişiverdim bir tutam yalana…
Nice yapraklar düşüp ağaç altına,
sohbete tutuştular…
Nice çakıl dövüldü ayaklar altında.
Ve onca kardan adam karıştı kalbime…
Solmuş bedenimden, onca karınca geçti, kedilere yem…
Ve ne çok şey değişti azizim,
mevsim değiştiğinden bu yana!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder