Zaman, Birilerinin Zamanı…

Bugün… Bir yerlerde, bir şeylerden dolayı, birilerinin canı sıkılıyor… Ve ben birilerine, bir şeylerden dolayı fena halde kızmışım bir zaman. Dönüp durmuşum kapı önünde. Gel zaman, git zaman diye kanmışım birisine.. Ve bir söz almışım uzayan dağların ardında: “ gitmeyeceğim hiçbir zaman “ diye… Zamanların birinde, ince telli hafızama birden bire düşüvermiş bu hatıra.. Demişim ki soylu kasabanın kadısına: ve daha da hiçbir vakit, alnıma düşme saçım senin rüzgârında düştüğü gibi… Ve bilmişim, tutulmamış bir söz, inanılmamış bir yalan ve aldatılmış bir gençlik vardı; birilerinden kalma… Bir gün anımsarım diye birilerinin sesini, tıkamışım kulağımı… Kader dediğin, benim birilerine karşı bir ömür boyu, bir yerlerde sürecek olan yalnızlığım…
Ve bu gece bir ay doğuyor karanlığın üstüne… Bir güneş batıyor karanlığa. Kavuşuyor yıldızlar. Ses etmiyor dilim. Ve ben bir gece aya susamış bir kurt gibi uluyorum. Ses etmiyor karanlığın. İşte şimdi senin kader dediğin, benim düpedüz şanssızlığım…
Bir gece, bir yerlerde, birilerini, bir şeylerden dolayı, bilmem kaç kez özlüyorum içimde, en derinde…