Nefes alamazsam, nefesim olur musun? Beklerim ben, sen üzülme. Gülemezsem de gözyaşım olursun. Akarsın sular seller gibi. Bir ben boğulurum denizinde, bir de hiç uçmayan martılarım. Katlanırım ben, sen dert etme. Tıkandığım yerde yolum olursun. Uzarsın dağların ardına; bitmez tükenmezimsin. Kurak çöller gibi kapında olurum. Sen yolda, ben omzunda ağlarım. Gidersem ardımdan gelirsin. Ben sana gelsem de, hüznü koyma baş harfime. Her gelişim, gitmelere gebedir; bilirsin. Ben olmasam da, seversin. Sevdiğini belli etmez ama bembeyaz sayfalara, kirli bir isim olursun. Gizleyemediğim satırlarımı okur, okur da bitmez tükenmez mürekkebimi yıldırırsın. Bilirim, kimse olmasa da ölmez içimdeki yazar. Hiçbir şeyim olmasa da, kaleme sarılırım. Unuttuğumda geçmişi, hatırlatmadan durabilir misin sanki. Sevmediklerimi sevdiklerimle karıştırır, körebem olursun. Üzülme, biz bu yüzyılda da konargöçeriz sevgilim.
Nereden çıktı demiyorum. Henüz kovalıyor günler geceleri. Bense rüyalarda, yollarda, hayallerde, düşüncelerde boğuşuyorum. Böylece yeniyi de eskitiyorum. Sayende nefes dahi alamıyorum.
Sahi, nefes alamazsam, nefesini benimle paylaşır mısın?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder