10 Şubat 2009 Salı

Orkestra...


Gücümüze eş değerde değil engeller...
Savunmasız çığlıklar eşliğinde,
Upuzun kulelerde, çanlar çalıyor...
Çığlıklara alışan kulaklar,
Gidip de dönmemeyi akıl ediyor...
Herkes sorup duruyor birbirine,
“Giden geri döner mi?” diye...
Yığınla soru birikiyor atmosferde...
Cevap vermeye korkan diller kilitleniyor.
Susuyor tüm çığlılar, duruyor çanlar...
Tek bi’ hareket ile susturuyorum orkestrayı...
Aslında, kimsenin bilmemesi gereken bir sır veriyorum,
Ebediyete;
“Giden, asla geri dönmez...
Biten dans, asla yeniden başlamaz...
Orkestra ebediyen sussun!...” diyorum...
Çünkü ben bunu, çok iyi biliyorum...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder